Aslında futbolcuların idmana çıkmamaları parasızlık yüzünden yapılmış bir protesto değil. Tomas ve İliç'e gizliden para verilmesi ve bunun Necati tarafından da açıkça söylenmesi futbolcularda tabii ki huzursuzluk yarattı. Bir yanda bazı futbolcular paralarını alamadıkları gibi, bunun üzerine ceplerinden genç futbolculara para verirken, öte yandan yönetimin yabancı oldukları için ve Antalya kampına katılmadıkları için 2 futbolcuya para vermesi tabii ki tepki çekecektir.
Dolayısıyla bunun sonucunda, tüm camia iyi niyetiyle finansal bir kaynak yaratmanın peşine düşmüşken, futbolcuların idmanlara çıkmayarak mali krizi protesto etmesi hiç de yadsınacak bir durum değil. Tüm bu olanlara rağmen, yine çıkıp futbol oynayan, iştahlarını sahaya yansıtan, gol attıklarında sanki hiç bir sorunları yokmuşcasına sevinen bu takımı kutlamak ve o futbnolculara saygı duymaktan başka ne yapılabilir ki?
Bir an için Franck Ribery geldi aklıma. Herhalde böyle bir durumda bırakın futbol oynamayı, Türkiye sınırlarından dahi içeri girmezdi. Kimbilir Tomas ve İliç'in akıbetleri de Ribery'nin durumuna dönecekti...
Gaziantepspor maçına gelecek olursak, yenilseler bile kimsenin ağzını açmayacağını ve hatta yenilgi üzerine futbolcuların böyle bir durumda oldukları için korunacağını düşündüğümüzde, 6-0'lık galibiyet, "protesto etsek de ihanet etmeyiz, sonuna kadar savaşırız" mesajı verdi.
Aslına bakarsanız bu maç hakkında "şu iyi oynadı, bu çok kötüydü" söylemlerinin dışında söylenecek başka şeyler var. Maç 3-0 iken Gerets oyuna Hasan Kabze'yi değil de Hakan Şükür'ü alıyor. Hakan'ın ise golle buluştuktan sonra yaptığı ilk iş kulübedeki Hasan Kabze'ye koşmak, Hasan'ın ise Hakan'ı tebrik etmesi...
Hani bir söz vardır; "Parayla saadet olmaz" diye. Tabii ki para çok önemli bir olgu, fakat bunun yanında daha önemli olan şeyler de olduğunu gördük. Bu parasızlıkta, bu moralsizlikte alınan sonuçlar, çabalar ve birliktelik; kimbilir belki de bazılarına UEFA Kupası'nın da tesadüf olmadığını göstermiştir.
