Bu maç yazısını takımın son dönemde yaşadığı zor dönemle bağdaştırmadan, hakem-sakatlık-eksiklik sorunlarını bir kenara bırakarak, yok 3’lü defans yok tek forvet tartışmalarından bağımsız bir yazı olarak yazmak istiyorum..
Konu Galatasaray’ın UEFA’da oynadığı maçlar olunca ister istemez bir duygusallık kaplıyor yanımı.. 18 Mayıs 2000 sabahı ne kadar mutlu uyandığımı, o sabah İstanbul’da güneşin bir başka parladığını hatırladıkça, bu rüyayı bir kez daha yaşama ihtimali bile beni yeteri kadar heyecanlandırıyor...
Aradan geçen 9 yılda takım nerdeyse 4 kere sil baştan elden geçti, o günden sadece Hasan kaldı elimizde.. Bir de o asla unutulmayacak “2000 ruhu”.. Avrupa’da yeni bir kupa daha kazanana kadar sarı-kırmızı formayı giyen her futbolcudan beklediğimiz “2000 ruhu”nu sahaya yansıtması... Kenardaki her antrenörden 2000 yılındaki Fatih Terim’e paralel bir performans göstermesi.. Doğrusu işleri hiç ama hiç kolay değil..
Dünkü maçın sonucuna bakacak olursak Michael Skibbe oynadığı kumarı kazanmış daha doğrusu kaybetmemiş gözüküyor.. Riski formsuz Sabri’yi sağbekte oynatıp alacağına 3’lü defans oynatarak aldı Skibbe... Sanctis hariç Baros-Lincoln-Kewell dışında oynayan 7 oyuncumuzun da maç geneline yaydıkları yüksek mücadele gücü sayesinde yenilmedik, ama top rakipteyken topun arkasına tüm takımca geçip kollektif bir savunma anlayışını da sahaya yansıtamadık...
Dünkü maç aleyhimize veya lehimize 0-2 veya 2-0 da bitebilirdi.. ASY’de rövanş maçında Skibbe’nin Aslanları sahaya sürmeden önce “Siz Bordeaux’dan daha iyi bir takımsınız” cümlesinin üzerinde iyice durması gerektiğini düşünüyorum.. Sivas karşısında 1-1’in rövanşında deplasmandaki maç 1-1 seyrederken rahat izliyordum maçı, biz “1” tane atarsak rakip “2” tane atmalı diye.. ASY’deki maçta aynı duygu ve düşünceye Bordeaux’lular sahip olacakları için bu bizim adımıza dezavantaja dönüşebilir..
Saygı ve sevgilerimle,
Webaslan mobil uygulamasıyla spor haberlerine herkesten önce ulaşmak için tıklayın 
